r t t y - b u l l e t i n
        xx           -------------------------
       xxxx
      xxxxxx         wekelijks bulletin van pi4vrz/a
     xxx  xxx        landelijk zendstation van de vrza,
    xxx    xxx       de vereniging van radio zend amateurs
   xxx vrza xxx      q t h           : apeldoorn - regio 05
    xxx    xxx       locator         : c m 70 b  - j o 2 2 x f
     xxx  xxx        frequenties apeldoorn: 7.045 mhz lsb,
      xxxxxx         145.250 mhz en 433.575 mhz. fm rondstralend
       xxxx          relais limburg  : 144.775 en 433.250 mhz vert.
        xx           relais kagerland: 145.225 mhz fm rondstralend
 
     --------
     pi4vrz/a        datum           : zaterdag 30 oktober 2004
     --------        redactie        : michiel pe1scm
 
dit bulletin wordt uitgezonden met een snelheid van 50 baud en een
toonshift van 170 hz (1275 - 1445 hz) en op 40 meter in fsk/lsb
 
---- pi4vrz/a -- met relayering bij pa5wim, pi4kgl -- pi4vrz/a ----
 
in dit bulletin:
----------------
 
- van de redaktie
- alan blumlein en de ontwikkeling van radar
- colofon
 
---- pi4vrz/a -- met relayering bij pa5wim, pi4kgl -- pi4vrz/a ----
 
van de redaktie
---------------
goedenmorgen beste meeschrijvers, fijn dat u er allemaal weer bent, bij
het wekelijkse rtty-bulletin van pi4vrz/a, uw eigen landelijk zendsta-
tion van de vrza. vandaag heb ik weer eens de eer om een flink stuk
tekst uw kant op te schrijven.
 
en ik pak dan deze week ook gelijk maar goed uit, want u krijgt vandaag
van mij het eerste deel in een tweeluik over de ontwikkeling van radar
voorafgaand en in de tweede wereldoorlog, getiteld: 'alan blumlein en
de ontwikkeling van radar'. het origineel hiervan was engelstalig en ik
heb de afgelopen avonden voor u het een en ander zitten vertalen en her
en der aanvullen.
 
ik wens u ook deze week weer een goede ontvangst van het signaal en
veel leesplezier.
 
73es, michiel pe1scm
 
---- pi4vrz/a -- met relayering bij pa5wim, pi4kgl -- pi4vrz/a ----
 
alan blumlein en de ontwikkeling van radar
------------------------------------------
alan blumlein was zeker niet direct verantwoordelijk te noemen voor
de uitvinding van radio direction finding (rdf) of radar (radio de-
tection and ranging) zoals het uiteindelijk bekend zou worden. hij
heeft wel een steeds belangrijker wordende rol gespeeld in de ont-
wikkeling en toepassing van een aantal onderdelen van het systeem
dat in de originele vorm van ontdekking werd toegepast. daarnaast
speelde hij een rol in de verfijning en verbetering van h2s, een van
de meest gebruikte toepassingen van de ontwikkeling van radar tij-
dens de tweede wereldoorlog. blumlein’s toewijding aan de bouw en
het testen van alle radarsystemen tijdens de tweede wereldoorlog
kostte hem uiteindelijk zijn leven. leest u over de ontwikkeling
van radar...
 
de oorsprong van rader: ‘geluidsreflectoren’
 
door de luchtaanvallen op londen gedurende de eerste wereldoorlog
werd het voor het ministerie van defensie duidelijk dat bij oorlogen
in de toekomst er onvermijdelijke nog zwaardere luchtaanvallen zou-
den volgen op de britse steden. in november 1932 hield stanley
baldwin een toespraak voor het lagerhuis waarin hij de conclusie
trok dat het zinloos was om meer en meer afschrikkingsmethoden te
verzinnen en te bouwen. want: ‘...de bommenwerpers kwamen er toch'
wel door’. een weidverspreide mening in die tijd was dat het zeker
was dat er een technologie zou moeten bestaan, hoewel op dat tijd-
stip misschien nog niet bekend, die het mogelijk maakte om dit
probleem op te lossen. gelukkig is deze mening niet bij een paar
mensen gebleven.
 
in de eerste wereldoorlog waren er verschillende vormen van geluids-
detectoren gebruikt om de positie van vijandelijke kanonnen te
vinden. deze kleine schotelvormige detectoren werden nu gezien als
een mogelijke oplossing om vlieguigen te vinden. hiervoor werden de
schotels aanmerkelijk in schaal vergroot.
 
in het diepste geheim werdden er experimenten gedaan op de toppen
van de kliffen rondom dover, waarbij een grote diversiteit aan be-
tonnen geluidsreflectoren gebruikt werd. deze waren eerder al
uitgevonden voor dr. william tucker. aan het eind van de jaren 20 en
in het begin van de jaren 30 werd er een serie gigantische lange-
afstands-vliegtuig-detectoren gebouwd. ze waren overal langs de kust
van engeland te vinden.
 
gehoopt werd er dat deze ‘enorme oren’, gemaakt van gewapend beton,
groot genoeg waren om het geluid van naderende, maar nog ver weg
zijnde, vliegtuigen op te vangen. dit geluid werd gefocuseerd in een
plaats in het midden van de schijf, op een centrale luisterplek. in
feite waren deze detectoren niets anders dan grote hoorns die het
versterkte geluid van de schotel oppikte. hiermee kon, zo werd
verwacht, de richting van het geluid worden bepaald.
 
de gigantische schotel was zelf niets meer dan een grote versterker,
met de bediener luisterend met een soort van periscopische buis,
waarvandaan het geluid in een soort van stethoscoop werd geleid. de
luisteraar wachtte dan geduldig tot hij een naderend vliegtuig
hoorde en maakte een peiling. deze informatie werd dan zo snel
mogelijk aan het hoofdkwartier doorgegeven. wanneer een twee of meer
peilingen gemaakt werden, door verschillende geluidsdetectoren langs
de kust, kon ook de richting van de vliegtuigen worden bepaald.
 
er was echter een klein onvoorzien probleempje met het systeem. het
pikte helaas niet alleen de geluiden van naderende vliegtuigen op,
maar ook versterkten ze de geluiden van al het andere dat in de
omgeving gebeurde. grazende schapen, auto’s die voorbij reden en
meeuwen die overvlogen waren een bron van storing.
 
in de zomer werd de ruim 80 meter lange betonnen wand overigens ook
vaak gebruikt als gigantisch windscherm door picknickers. tijdens
een demonstratie voor het ministerie van defensie werden de
officials bijna doof van de geluiden van een melkwagen die door een
paard werd getrokken! al snel werd duidelijk dat er grote beper-
kingen aan het geluids-detectiesysteem zaten en dat er verder naar
andere technologieen gezocht moest worden.
 
---- pi4vrz/a -- met relayering bij pa5wim, pi4kgl -- pi4vrz/a ----
 
in het begin van de jaren 30 was de britse regering bezig, net zoals
vele anderen, met het bijeenroepen van teams van wetenschappers. ze
moesten de mogelijkheid bekijken voor het construeren van ‘dode-
lijke stralen’, die mogelijk ook gebruikt konden gaan worden tegen
vijandelijke vliegtuigen. hoewel het tegenwoordig als onzin wordt
beschouwd, werd de mogelijkheid van zulke stralen, die een vliegtuig
en zijn piloot in brand konden steken als het overvloog, zeer
serieus genomen. dit moest onderzocht worden.
 
het ministerie van defensie had genoeg zorgen over een mogelijke
aanval vanuit de lucht en stelde een comissie samen om ‘... uit te
zoeken hoe ver recentelijke vorderingen in de wetenschap en
technische kennis gebruikt kunnen worden om de huidige methodes voor
verdediging tegens vijandelijke vliegtuigen te versterken’. henry
tizard, voorzitter van het aeronautical research committee, zou de
nieuwe comissie gaan voorzitten. tevens zou ook alexander
watson-watt, directeur van het radio research station (rrs) in de
comissie deelnemen.
 
de vraag ‘kan een dergelijke dodelijke straal gebouwd worden’ werd
aan deze laatste voorgelegd. arnold witkins, een van de medewerkers
van het rrs, kreeg de vraag van watson-watt toegespeeld. hij moest
berekenen hoeveel energie er nodig was om een vliegtuig of de be-
manning ervan te beschadigen en, als zo’n straal mogelijk was, of
deze al gemaakt was.
 
wilkins bekeek de mogelijkheid van een dergelijke straal en con-
cludeerde dat, hoewel het in theorie mogelijk was, de energie die
benodigd was om de straal effectief te maken zo groot was dat hij
het onmogelijk achtte om een dergelijk apparaat te bouwen. wilkins
rapporteerde zijn bevindingen terug aan watson-watt en de twee
mensen van de comissie concludeerden dat dit ook was wat ze hadden
verwacht. ze rapporteerden in februari 1935 dat het onmogelijk was
om een hoog-energetische straal te maken die vliegtuigen kon be-
schadigen. toch werd gevraagd om verder te zoeken naar andere
mogelijkheden.
 
enkele jaren hiervoor was wetenschappers van het british post office
opgevallen dat een vliegtuig dat door een experimentele vhf-straal
vloog merkbare ‘flutter’ veroorzaakte. dit – toen merkwaardige
feit – kwam ook wilkins ten ore die toendertijd bij het rrs, wat
onderdeel van het post office was, werkte. in 1935 herinnerde
wilkins zich het rapport en hij bedacht dat dit wellicht de basis
voor een systeem voor het detecteren van vliegtuigen kon zijn.
watson-watt was voldoende geinteresseerd om hem te vragen om de
mogelijkheid te bekijken om dit te gebruiken. na enig werk kwam
wilkins met de conclusie dat het zeer goed mogelijk was om een vorm
van vliegtuig-detectie te ontwikkelen, vooropgesteld dat er de
beschikking was over een goede uitrusting. het leek zeer waarschijn-
lijk dat een vliegtuig een radiosignaal kon terugkaatsen naar de
zender...
 
robert watson-watt schreef een rapport voor tizard en het ministerie
van defensie, getiteld ‘the detection and location of aircraft by
radio means’ (de detectie en lokalisering van vliegtuigen door
middel van radio), waarin hij schreef: ‘hoewel het onmogelijk was
om vliegtuigen te vernietigen door middel van radiogolven zou het
wel mogelijk moeten zijn om de radio-energie die door een vliegtuig
wordt teruggekaatst te detecteren’.
 
bij een vergadering op 13 februari 1935 was luchtmaarschalk dowding
eerst niet onder de indruk van de conclusies van tizard en zijn
comissie. tenslotte vertoonden deze alleen maar een zeer kleine
mogelijkeid voor een dergelijk detectiesysteem. toch was hij van
mening dat indien een praktijkdemonstratie kon worden gegeven en de
berekeningen correct waren hij zijn standpunt zou veranderen. er
werd uiteindelijk besloten dat een serie tests moest worden uitge-
voerd...
 
wordt vervolgd...
 
---- pi4vrz/a -- met relayering bij pa5wim, pi4kgl -- pi4vrz/a ----
 
u heeft gekeken naar het telex (rtty) bulletin van pi4vrz/a. heeft
u berichten die in dit bulletin kunnen worden verwerkt, neem dan
contact op met pi4vrz/a:
 
1) telefoon (beantwoorder): 055-5792097
2) faxapparaat            : 055-5792337
3) e-mail (alle operators): pi4vrz(a)vrza.org
4) packet                 : pi4vrz(a)pi8apd
 
-- pi4vrz/a --------- we schakelen nu over op fone ----------------